Saturday 11 November 2017

Poema a Francesco Giuseppe


Francescoli amigo escalador
Racaille éternel du Rhône éternel
Comment veux-tu que je reste éloignée de ton âme?
Ta soif de vie me fascine
Ton cerveau incessant
Ton amour pour tes proches

Las aguas nos unieron en este continente, que es tuyo y no mio
Solos entre estos dos ríos
Tristes y eufóricos
Siamo fugitti in nostro bici veloce

Pedro italiano, lontano cugino
Meeting at the climbing wall, holds, climbing up and falling again
Amitié forte, des âmes complices
Deseo que tu vida esté siempre envuelta de alegría

Giuseppe loco
Ragazzo nanomolecolare
Nunca dejes de sonreir
Keep spreading your energy





No comments:

Post a Comment